Ksiądz Jan Twardowski

Urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie, w rodzinie Jana i Anieli z Konderskich. Wychowywał się z trzema siostrami, w domu o polskich tradycjach i głębokiej religijności. Lata dziecinne wykształciły w nim gorącą wiarę, umiłowanie literatury, przyrody. Po nauce w szkole podstawowej uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Maturę zdał w roku 1935. W 1937 roku ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt.

Powrót Andersena nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie w 1947 roku. W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 roku postanowił zostać księdzem. W trakcie wojny w marcu 1945 roku zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie.

Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948 roku, kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. W tym też roku uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie filologii polskiej. Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie koło Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. Od 1960 roku, aż do emerytury, był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m. in. zbiory: “Zeszyt w kratkę” oraz “Patyki i patyczki”.

Z przyznanych licznych nagród, tytułów, godności niezwykle sobie cenił tytuł Kawalera Orderu Uśmiechu, który otrzymał w 1996 roku. Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 roku. Miejscem jego spoczynku stała się krypta zasłużonych w budującej się Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie.